Nie spotkałam wczoraj tomaszka na gg. Wogóle dawno go nie widziałam. Patrzę na zdjęcie, ale to nie to samo. Dzisiaj w szokle nawet fajnie było. Mam 2 nowe nauczycielki, od niemieckiego i matematyki. bbbrrrr... obie bardzo wymagajace. Boję się, że sobie nie poradzę :( Nie mogę się skupić, cały czas myślę o tomku, ciekawe co teraz robi itp. Dzisiaj poprostu MUSZĘ z nim pogadać. Ja go kocham! Nigdy tak nie miałam, wiele razy myślałam ,że kocham, ale teraz to jest całkiem inaczej.
Oh... ja to mam szczęście. Wczoraj byłam na zakupach kupiłam sobie torchę rzeczy. Widziałam się z Adrianem, obciął włosy, już nie wygląda tak zabujczo teraz mam tomeczka. Jak wróciłam to sobie do kompa siadłam. Gadam z Anką a tu mama mnie woła do kuchni i tłumaczy mi co będzie dzisiaj na obiad. Wracam do kompa a tu TOMEK jest dostępny na gg!!! Moje pierwsze wrażenie: radość zaraz potem strach chciałam wyłączyć gg. Pomyślałam sobie że nie muszę tego robić bo zaraz on się zrobi niedostępny. Poczekałam chwilkę, wciąż jego słoneczko było żółte. Napisać? Nie napisać? Napisałam!! Napisałam "o cześć" baaaarrrdzo się ucieszyłam jak odpowiedział. Napisałam mu że się cieszę że już wrócił. Zapytał jak tam moje samopoczucie. o moją siostrę. Byłam taka szczęśliwa, ale tata zaczął mnie od kompa wyganiać, znienawidziłam go, pożegnałam się. Tata miał trochę pracy jak wieczorem włączyłam gg już tomka nie było ;(
A dzisiaj, dzisiaj zaczął się wrzesień, szkoła. Nie było tak strasznie. Moja wychowawczyni (najgorsza nauczycielka w szkole) zrezygnowała z wychowawstwa i teraz moja klasa jest pod opieką najlepszego, najfajniejszego nauczyciela, jednego z niewielu mężczyzn w gronie pedagogicznym. Ten pan jest bardzo fajny :) Jutro mam do szkoły na 8.10 naszczęście tylko 5 lekcji. Teraz będę czekać, może tomaszek pojawi się na gg. Ciekawe jak u niego w szkole. A po za tym nie skończyliśmy wczorajszej rozmowy.
No wreszcie w domu. Moja siorka jest już u babci. A ja od dzisiaj mam swój pokój!!! Trochę tu będzie nudno, nie będę miała z kim pogadać :( Może znajdzie się ktoś życzliwy, kto mnie wysłucha?
Myślałam, że już nie wytrzymam!!! Aż 4 dni nie miałam neta. U nas w sieci zawsze musi coś nawalić, ale nie będę się wściekać bo to stało się w domu tomaszka, więc nie będę się na niego denerwować. Od niedzieli go nie widziałam bo we wtorek gdzieś wyjechał. Tak tęsknię, znowu tęsknię... huh Mam nadzieję że to nie potrwa długo.
Jutro z rodzicami jedziemy do babci zawieść moją siostrę. Będzie tam mieszkać bo od babci bedzie miała blisko do liceum. Może znowu się zobaczę z kumplami...
Acha jeszcze jedno zapomniałam się pochwalić. Od niedawna gram w zośkę ;) hehehe fajne!
Próbuję zwiać, oszukać czas. Powtrzymać zegar. Uciekam od tego co się wydazyło, pragnę uniknąć tego co będzie. W moim sercu dzieje się coś, nie wiem co. Odczuwam radość i smutek, tęsknotę zawiść, panikę rozpacz i strach. Nie wiem co stanie się gdy stanę twarzą w twarz z tomkiem. Czy odezwie się do mnie, czy spuści głowę. Czy pierwsze słowa jakie usłyszę (oile coś usłyszę) będą miłe, czy raniące. hcę znów go zobaczyć, ale tak żeby on mnie nie widział. Czuję strach przed spotkaniem. Nie spojrzę mu w oczy. Przecież nic nie zrobiłam, czemu mam to dziwne poczucie winy??? Tak bardzo chciałabym żeby to on sie pierwszy do mnie odezwał. Pamiętam naszą ostatnią rozmowę. On zaczął... pierwszy raz to on zaczął rozmowę, ale jaką rozmowę. "jutro wyjeżdżam" przygnębiające. Przez łzy z nadzieją pytałam czy na długo... odpowiedź była szokującą. Tyle czasu bez niego?! Teraz jak wrócił nie możemy się zejść żeby pogadać, dowiedzieć się jak było. Szkoda :(